Gedichtenserie 3
DE RAND VAN ELDERS
over geboorte, geluk, verlangen, schrijven, oorlog, boosheid, verdriet, onbegrip, maatschappij. borstkanker, wereldvrouwendag, creditcrisis
Debuut
alleen maar in een kast te staan
wachten op hongerige handen
vingertoppen die langs titels gaan
aarzelen bij nieuwe banden
en dan die ogen op mijn rug
hij die mij grijpt en gretig
mij gaat lezen
en mochten we dan samen
even op de rand van elders
zweven
2. Vandaar
ze spreken elk hun eigen taal
lekken de waarheid, ongezouten
braken zij hun oorlog uit
wolken worden bewandeld
gapende monden kijken het na
verstommen, blijven achter
hullen zich in raadselen
vragen zich verwonderd af
waarom de wijn juist hier
gewonnen werd uit water
men slikt zijn tranen in
tot inkt en schrijft
Qana, 2006
gedrukte teksten
behouden hun gelijk
alleen de lezer weet van wankelen
Trijntje Gosker
2e prijs CONCEPTpoëziewedstrijd 2007
toelichting:
30 juli 2006 (WEBLOG Anja Meulenbelt)
Vannacht om 1 uur hebben Israëlische vliegtuigen Qana onder vuur genomen. Ze zijn de hele nacht doorgegaan. Tot nu toe zijn er 55 doden volgens Al Jazeera. Minimaal 25 van hen kinderen. Op Al Jazeera laten ze beelden zien van de reddingspogingen. Het ene kinderlijkje na het andere wordt onder het puin vandaan gehaald.
Even BBC gekeken die weer de Israëlische spokesmen aan het woord laat. Die zegt dat Hezbollah volledig verantwoordelijk is voor deze slachting. Want ze schoten van hier uit missiles. Ook zegt men dat men de mensen had gewaarschuwd om weg te gaan. Terwijl men weet dat de wegen kapotgeschoten zijn, dat vluchtkonvooien onder vuur worden genomen. Dat niet iedereen zomaar weg kan.
Goedkoop
dat boren in de grond van een collega
met de woordenschat van de vermeende veteraan
die vastgeroest niet waardig meer kan prijzen
een keizerswaan verblindt zijn blik
met klatergoud belegt hij eigen teksten
kijk, aan zijn pen kleeft pindakaas
Trijntje Gosker
n.a.v. een recensie door een dichter over de bundel van een andere dichter.
Kinderen
er is iets wonderlijks met kinderen
ze zijn aan hun ouders oneindig loyaal
praten hun daden goed
wonderlijk
hoe ze aanvaarden wat ze ontvangen
kleren, complimentjes, een opleiding
karaktereigenschappen
moed, ongeduld, doorzettingsvermogen
humor, angst en erfrecht
dagelijkse klussen en ongevraagd advies
zoiets wonderlijks met kinderen
ze dragen hun ouders op handen
laten ze nooit vallen
wonderlijk die kinderen
ook later
dan zorgen ze voor hun ouders alsof het kinderen zijn
Trijntje Gosker
Zijn neus
krachtiger kan een neus niet zijn
iets scheef, van het wenen
met vleugels die uitstaan
om de wereld te vangen
ieder uur, elke geur
gretig, groots en gulzig
met een krul die verraadt dat
hij ruim heeft genoten
en een brug
die het denken verbindt
met het snuiven van aarde
en precies daar
die rimpel
tussen Hugo en Claus
Trijntje Gosker
20 maart 2008, n.a.v. een foto in De Volkskrant
Gepublicererd in Windesheim Dicht 2008
Mijn neus
nu mijn geschonden neus
zich rood van toegeknepen schaamte
een terugweg zoekt die niet bestaat
sluit ik maar liever stilletjes de deur
de trap op naar mijn kamer
die trots zojuist verlaten was
er valt bloed op het kussen
ergens huilt een hond
de haan kraait
Trijntje Gosker
Moeder
ze is de dagen kwijt en ook de nachten
ze weet niet meer hoe lang minuten zijn
de telefoon bindt steeds verkeerde
mensen aan haar oor en onlangs is
de magnetron ontploft, het lukte haar
nog net het vuur te doven
haar laatste fietstocht heeft haar pols gebroken
en de rolator staat al maanden op de gang
de zusters zeggen zulke rare dingen
– die appel op de schaal die noemen ze een peer
dat maakt me bang, ik wil niet meer
is het mijn jaardag? dat was ik vergeten
er komt toch geen visite in dit huis
de taartvorkjes zijn stiekem weggestolen
door meisjes van het eten want die zijn
nog jong en krijgen thuis te weinig zakgeld
omdat de oorlog … is het al voorbij?
ik was zo in de war, ik dacht zo-even
dat het gister was maar dat is echt niet waar
want gister dacht ik ook al dat het gister was
zo-even, ja wat zit een mens te denken
op een dag, wat zei ik ook al weer?
Is het al nacht? –
Trijntje Gosker
jij bent
een bloem
die fleurt met mij
zo kaarsrecht op je
groene stamper
met daar omheen
het donkerrode blad
dat uit het hart ontsproten
zich verwijdt
Trijntje Gosker
bij: Liefdestulp, van Hilda Sytsma
Voor Yerna
het is met argeloze achting
dat ik jouw sporen volg
op elke etage de juiste wijn
met lauwer op het etiket
jij ging en ik volgde met tassen
vol letters die nooit een etiket bereikten
ik volgde en zag hoe jij klom
Een nieuwe dag
leg het in woorden
zei ik, dat gisterig gevoel
bij het ontwaken
hoe het de maag beheerst
de buik, die zenuwbaan
leg het in woorden nu
er kraait een haan
ik hoor de autostrade
en pas mijn zuchten aan
voel dan het eerste echte
ademhalen en leg mijn
zinnen open voor het raam
Trijntje Gosker
Roze
Ze hebben maandag
mij een borst ontnomen
– vandaag mocht ik naar huis
en kijk
spiegeltje spiegeltje uit balans
daar staat het kind van dertien
plat nog het meisje,
– maar spoedig een vrouw
Ze heeft haar zoon de borst gegeven
groot en gulzig gooit die nu zijn
eigen-hoge-ogen de toekomst in
– nog even, en zijn dochtertje roept oma
o ja, mij is zo pas een borst ontnomen
vandaag ben ik een wrak, maar morgen
overmorgen sta ik op,
koop een roze jurkje
maat zesenvijftig
bij Prenatal
– het ziet er nu al prachtig uit
Trijntje Gosker
Ongetwijfeld
ik geloof in mijn dochter die
in een instelling woont
hoe gezellig haar kamer en steeds
opgeruimd naar dagbesteding
ik geloof in de
waterdichte communicatie
met open roosters
en een dubbele bezetting
ik geloof in wekelijks een kipfilet
het knippen van nagels
de tanden gepoetst
in geschikte chauffeurs
die op tijd mogen rijden
in vrijwilligers
en in de
onvrijwillige mantelzorgers
die alle tijd van de wereld
mogen benutten
ik geloof in het zelf doen
en het spelen van spelletjes
in de almacht van bestuurders:
de zelfgekozen, uitverkoren,
bovengedrevenen
in onze maatschappij,
dat zij hun verantwoordelijkheid
nemen en zoveel meer
ik geloof in
de mantel die geen misbruik toedekt
in de eeuwige vreugde en
het dankbare lachen van mensen
die niet en nooit zelf
tot in lengte van dagen
en in het einde, het einde
aan de veerkracht van ouders
ik geloof in de vriend van mijn dochter
Trijntje Gosker
WERELDVROUWENDAG 2009
vrouwen zijn we
vrouwen van de wereld
deze wereld, onze wereld
mannenwereld?
geldwereld
wel eens een vrouwelijke
bankdirecteur gezien?
stel dat wij
bankdirecteuren zouden zijn
dan waren we dus
bankdirectrices
we kennen het woord niet eens
stel dat wij, vrouwen,
de wereldcrisis te lijf zouden gaan
hoe zouden wij dat aanpakken?
wij zouden onze bonussen
niet weigeren
maar snel incasseren
en besteden aan
kleding
dat zou goed zijn voor
de textielindustrie
waar onze mannen
de stoffen zouden weven
die wij als naaisters in ruime
en lichte ateliers
zouden verwerken
lachend en snel
zouden wij ze maken, onze
jassen en jurken
kinderkleding in alle maten
en driedelige kostuums voor
onze mannen
met broeken die passen
geen hobbezakken dus
en we zouden de extra bonus
gul en ruimhartig
besteden aan
oorlog
tegen armoede en aids
en iedereen zou deze oorlog winnen
er waren geen verliezers
beleggen?
wij zouden enkel brood
beleggen
ruim besmeerd met pindakaas
gemaakt van zuivere
eerlijke pinda’s
je weet wel, in die doppen
als je die openmaakt
dan vallen de pinda’s eruit
in twee helften
mannetjes en vrouwtjes
samen zijn ze één geheel
beleggen doe niet alleen maar
voor jezelf
En investeren deden wij
vooral
in onze kinderen
in tuinen en parken
met schommels en bomen
zandbakken vol taal
we verstonden elkaar
op de bank in de zon
we verstonden elkaar
want we wilden een wereld
met oog voor elkaar
en dus investeren
wij vrouwen in liefde
en in ons dagelijks
goede humeur
behalve de vrouwen die
zeuren en snauwen
hun investering is
zinloze sleur
begroting?
en wat ons begroot
is de ontucht en incest
daar willen wij heel snel van af
belastingverlaging
noemen we dat
opdat onze dochters
maar ook onze zonen
overal veilig, ook thuis,
kunnen wonen.
zondag
vandaag is het zondag èn
dag van de vrouwen
vandaag is de dag dat wij
krachtig en luid
ons geluid laten horen, en
onze invloed doen gelden
met de machtige kracht
van het zwakke geslacht
want eerlijk gezegd
wij hebben terecht
oneindig veel goeds
te melden
dus laat ons vertellen
aan bankdirecteuren
en zij die beleggen
in wapens en geld
dat zij hun domheid
en fouten begraven
want waar het om gaat
is dat de aarde bestaat
bij de gratie van
en voor vrouwen
Trijntje Gosker